اولین دیدار رئیس جمهور و کابینه اش در سال 84 با رهبر معظم انقلاب و بیانات ایشان در جمع هیات دولت حاوی نکات مهمی بود که بازخوانی آن برای این روزها قابل تامل است.

رهبر انقلاب در بخشی از این دیدار با بیان اینکه "استقامت کردن اساس کار است"، عنوان کردند: یک وزنه‏ى سنگین را آدم ضعیفى مثل بنده هم ممکن است بردارد و یک لحظه سرِ دست بلند کند؛ لیکن نمى‏تواند نگه دارد؛ آن را مى‏اندازد. قوى و کننده‏ى کار، کسى است که بتواند این وزنه‏ى سنگین را ظرف مدت لازم سرِ دستش نگه دارد.

خیلى از ماها نیت‏هایمان خوب است و با نیتِ خوب وارد مى‏شویم؛ اما نمى‏توانیم این نیت را نگه داریم؛ این نیت در اثناى راه به موانعى برخورد مى‏کند؛ سایش پیدا مى‏کند؛ کمرنگ و ضعیف مى‏شود و احیاناً یک جاذبه‏ى قوىِ معارضى دل را - که جایگاه نیت، دل است - به سوى خودش جذب مى‏کند؛ یک وقت نگاه مى‏کنید، مى‏بینید اصلاً نیت رفت؛ نیت یک چیز دیگر شده؛ آن وقت راه انسان عوض مى‏شود.

اگر مى‏بینید بعضى‏ها «ربّنا اللَّه» را گفتند، اما امروز به جاى کعبه رو به بتکده دارند؛ شعارِ خوب را دادند، اما امروز 180 درجه در جهت عکس آن شعار حرکت مى‏کنند، عاملش این است؛ نتوانستند نگه دارند. چرا نتوانستند؟ چون در اثناى راه، جاذبه‏ها پیدا مى‏شود.

لابد شنیده‏اید که کسى نیت کرد چهل روز ریاضت بکشد؛ اما روز دوم، روز پنجم، روز بیستم ناگهان عوامل شیطانى شروع به دخالت کردند؛ زنى با این چهره وارد شد، غذایى با آن شکل جلویش گذاشته شد؛ پولى به آن صورت به او عرضه شد؛ لذا نتوانست خودش را نگه دارد؛ بنابراین تسلیم شد و زحمات آن بیست روز و سى روزى هم که قبلاً کشیده بود، باطل شد. اینها ممکن است واقعیت داشته باشد؛ اما اگر واقعیت هم نداشته باشد، مفهوم نمادین آن براى ما درس‏آموز است.